Borç, kelimesi bile ürküten ama hem ülkeler hem toplumlar hem de kişilerin hayatlarında önemli yer tutan bir kelimedir bu kelime.

Örneğin bankalardan borç alırsın kredi adı altında ve taksit taksit ödersin duruma göre aldığın borcun iki katı olarak ya da tefecilerden alırsın bir kaç katı olarak ödersin fakat her ikisinde de ödeyemediğin zaman hacizlerle uğraşır daha büyük borca girersin.

Bazen borç alan kişiler tefecilerle bankalarla uğraşmazlar, en yakın arkadaşlarından tanıdıklarından eşinden dostundan borç bulur işte burada da borç alan da borç veren de çok samimi iki arkadaşça ve borç alan ödememe yolunu seçerse ya da borcunu ödeyemezse dostlukları ve arkadaşlıkları biter konuşsalar bile aralarına soğukluk girer.

Borçla ilgili hem borcu destekleyen hem de borcun zararlarını anlatan o kadar güzel sözlerimiz var ki;

Örneğin "Borç yiyen kesesinden yer" bu söz aslında borcu destekler gibi görünmesine rağmen borçla alış veriş yapan kişilerin bu borcu ödemek için emeğini belki de ailesinin emeğini seferber edeceğini bu sebeple borç alarak yaptığı alış verişlerde gereksiz harcamalar da yaparsa ödeme güçlüğü çekebilir.

İster eşimizden dostumuzdan borç alalım, ister "kredi kartı" adı altında bankalardan borç alarak alış verişlerimizi yapalım sonuç aynıdır. Eğer güvenilir olmayı başarmak için borcun vaktinde ve zamanında ödenmesi gerekir bunun ödenebilmesi için de eğer gerçekten acil bir durum varsa ya da yaptığımız alış veriş gerçekten gerekli bir alış verişse ödeme gücümüzün planlanması ve ödeme gücümüzle doğru orantılı bir borç alınması gerekmektedir.

Eğer ödeyebileceğimiz borcun fazlasının altına girersek borcu borçla kapatmak durumunda kalabilir ve borcumuzun katlanmasına sebep oluruz.

William Shakespeare, ne kimseden borç al ne kimseye borç ver. Çünkü ödünç para veren çok kere, hem parasından olur hm dostundan diyerek borcun sonuçlarını güzel bir şekilde anlatmıştır.

Benjamin Franklin, borç konusunu "Eğer paranın değerini bilmek istiyorsan gir bir kişiden borç para iste" diyerek açıklamıştır.

Terentius ise "Öyle bir hale geldik ki insan borcunu ödedi mi büyük bir iyilik etmiş sayılıyor" diyerek borç alan kişinin aldığı borcu öderken sanki kendisi borç almamış da borç veriyormuş gibi davranışlar sergilediğini çok güzel bir şekilde açıklamıştır.

Seneca da para ile alınan sadakatin daha fazla para ile mağlup edileceğini anlatarak para, borç ve insan ilişkisini son derece kısa ve öz bir şekilde anlatmıştır.

Borç, insanların sırtında ağır bir kamburdur ama çok sıkıntıya düştüğümüz zaman ise insanların bizim gerçek dostlarımız olup olmadığını anladığımız bir durumdur da.
Örneğin, bir dostumuzu ziyarete gideriz.  Paraya ihtiyacımız vardır belki de o arkadaşımızdan borç almak aklımızdan bile geçmez. Laf lafı açar ama sessizliğimizi düşünceli olduğumuzu gören arkadaşımız çok parası varken belki de sıkıntısı da yokken hemen çok borcu ve masrafı olduğunu ister hatta sizden borç ister sanır ki ondan borç isteyeceksiniz.

Ya da tam tersi dostunuz olan kişidir yüzünüzden sıkıntınızı anlar ısrar ederek sıkıntınızı öğrenir ve size borç vererek o sıkıntınızı çözmenize yardım eder.

Sonuç olarak Aile bütçemizi oluşturalım hesapsız kitapsız alış veriş yaparak borç altına girmeyelim ne paramızı kaybedelim ne de dostumuzu.

Ancak borç yemezsek,  kendi güvenilirliğimiz kişiliğimiz ve emeğimizle oluşturduğumuz kesemizi de tüketmemiş oluruz.